ubiegać się się o pierwszeństwo

См. также в других словарях:

• pierwszeństwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. pierwszeństwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} prawo bycia pierwszym, robienie czegoś przed innymi; przewaga nad kimś, nad czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pierwszeństwo przejazdu. Ubiegać się o pierwszeństwo. Oddać komuś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pierwszeństwo — n III, Ms. pierwszeństwowie, blm «prawo do czegoś przed innymi, przewaga, wyższość nad czymś, nad kimś» Przywilej pierwszeństwa. Dawać komuś pierwszeństwo, ubiegać się o pierwszeństwo. Ustąpić komuś pierwszeństwa. Wymusić pierwszeństwo przejazdu …   Słownik języka polskiego

• konkurować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, konkurowaćruję, konkurowaćruje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} robić komuś, czemuś konkurencję; współzawodniczyć, rywalizować, ubiegać się o pierwszeństwo : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rywalizować — ndk IV, rywalizowaćzuję, rywalizowaćzujesz, rywalizowaćzuj, rywalizowaćował «ubiegać się o pierwszeństwo, o wygraną, o zdobycie czegoś; współzawodniczyć, konkurować z kimś» Rywalizować w zdobyciu pierwszego miejsca. Rywalizowali ze sobą o względy …   Słownik języka polskiego

• współzawodniczyć — ndk VIb, współzawodniczyćczę, współzawodniczyćczysz, współzawodniczyćnicz, współzawodniczyćczył «ubiegać się wspólnie z kimś innym (lub z innymi) o pierwszeństwo w czymś, o zdobycie czegoś itp.; rywalizować» Współzawodniczyć ze sobą w terminowym… …   Słownik języka polskiego